Określanie wieku konia

Stan uzębienia u koni jest ściśle związany z etapem ich rozwoju. Daje to pewnego rodzaju możliwość określenia ich wieku poprzez ocenę starcia tak zwanych rejestrów, lub też na podstawie kształtu powierzchni trącej zębów.

Najprościej mówiąc rejestry to zagłębienia na powierzchni zębów siecznych konia. Ich głębokość w zębach stałych wynosi 6mm na dolnej i 12 mm na górnej szczęce, a tępo ich ścierania wynosi ok. 2 mm rocznie. Na dolnej szczęce ulegają starciu nieco szybciej. Natomiast po całkowitym starciu rejestrów pozostaje na powierzchni zęba nierówność nazywana gwiazdą zębową.

                                   

 

Przy zębach mlecznych sprawa wygląda dość prosto. Konie rodzą się z wyrośniętymi cęgami, lub też pojawiają się one do 14 dni po urodzeniu.

W wieku 3 do 6 tygodni powinny pojawić się mleczne średniaki, natomiast okrajki wyrastają w okolicach 3 – 9 miesiąca życia.

Cęgi ulegają starciu mniej więcej po osiągnięciu przez źrebaka roku. W wieku roku i pół ścierają się średniaki, a rejestry na okrajkach w wieku dwóch lat.

 

           (zęby mleczne)

Kolejną wskazówką jest wymiana mlecznych zębów na stałe. Cęgi zostają wymienione po ukończeniu ok. 2,5 roku. Potem wymianie ulegają kolejno średniaki (3,5 roku) i okrajki (4,5 roku).

 

Pięcioletni koń ma wszystkie zęby sieczne stałe, i są one mniej więcej równe. W dalszym procesie starciu ponownie ulegają rejestry na cęgach, ok. 6 roku. Rejestry na średniakach zanikają w wieku lat 7, natomiast w wieku 8 koń ma już wszystkie rejestry starte.

 

                (zęby w wieku 5 lat)

 

 

 

Dalsza identyfikacja przebiega na podstawie kształtu powierzchni trącej zębów.

W wieku 6-11 kształt ten jest poprzecznie owalny.

W 12-17 jest to kształt okrągły.

W 18-24 powierzchnie trące stają się trójkątne.

U koni w wieku 24 i później kształt staje się podłużnie owalny.

 

(ok. 20 lat)

Nie jest to zbyt dokładna metoda, jednak daje szansę na określenie przybliżonego wieku konia. Niestety jest ona adekwatna tylko wtedy, gdy koń był prawidłowo odżywiany i miał szansę ścierać zęby w odpowiedni sposób. Taka identyfikacja wymaga też wprawy, jednak z czystej ciekawości możemy zajrzeć w pyski naszym kopytnym by dowiedzieć się o nich czegoś więcej.